Tijdens mijn zoektocht naar het herstel van MCAS, heb ik ontdekt dat het zenuwstelsel niet alleen een grote invloed heeft op onze mentale gezondheid, maar ook nauw verbonden is met ons immuunsysteem. De interactie tussen deze twee systemen staat mooi beschreven in artikelen zoals Interaction between Immune and Nervous system en Significance of Conversation between Mast cells and Nerves.
Toen ik probeerde grip te krijgen op mijn MCAS-symptomen, heb ik persoonlijk ervaren dat er een verband bestaat tussen deze systemen. Voordat ik dieper inga op dit onderwerp, wil ik eerst kort uitleggen wat MCAS precies is.
Wat is MCAS?
MCAS, ook bekend als Mast Cell Activation Syndrome, is een aandoening waarbij een deel van ons immuunsysteem, de mestcellen, ontregeld is. Deze mestcellen bevinden zich op verschillende plaatsen in ons lichaam en zijn bij MCAS overactief en overgevoelig, waardoor ze overdreven reageren op stimuli.
In feite fungeren mestcellen als de eerste verdedigingslinie van ons lichaam. Ze detecteren potentiële bedreigingen (virussen, bacteriën, gif etc) en veranderingen in zowel de externe- als interne omgeving (bijvoorbeeld hormoonschommelingen) en bepalen of een reactie van het immuunsysteem nodig is.
Wanneer mestcellen een dreiging detecteren, scheiden ze diverse signaalmoleculen uit, zoals histamine, die vervolgens reacties in ons lichaam veroorzaken. Histamine is slechts 1 van de meer dan 200 stofjes die een mestcel kan uitscheiden. Artikel: Mastcells and Immunoregulation en Mast Cell Mediators.
Gezonde versus ongezonde/gevaarlijke reactie
Een gezonde reactie van mestcellen kan bijvoorbeeld leiden tot lokale zwelling na een insectensteek. Deze lokale zwelling zorgt ervoor dat het gif niet zo makkelijk verder kan verspreiden in je lichaam.
Een ontregelde reactie kan echter leiden tot ernstige symptomen zoals keelzwelling, problemen met de hartslag en bloeddruk, en zelfs levensbedreigende anafylactische reacties.
Dit vereist acuut handelen omdat deze overgevoelige reactie levensbedreigend kan zijn.
Deze laatste vorm is dus de meest heftige vorm en gelukkig komt dit niet bij iedereen voor.
Mestcel-reacties kunnen variëren van gepast naar overgevoelig en zeer overgevoelig tot en met levensbedreigend.
Mestcellen houden echt bijna álles in de gaten.
Zo kunnen zij reageren op pathogenen (virussen, bacteriën, schimmels) veranderingen in temperatuur, luchtdruk, zonlicht, voeding, emoties, hormonale schommelingen etc.
Het is dus wel zo prettig als zijn op een gezonde manier reageren, want er zijn nogal wat variabelen die schommelen gedurende een dag!
Klachten in golven
Tijdens mijn eigen ervaring met MCAS, merkte ik dat mijn symptomen in golven kwamen en gingen, variërend van matig tot zeer ernstig. De klachten konden soms in een ‘split second’ ontstaan. Dit hield voor mij in: zwellingen in keel, benauwd, hoofdpijn, ineens heel ziek voelen, braken etc.
Ik begreep maar niet wat er met me aan de hand was en voelde me een speelbal van iets waarvan ik niet wist wat het was.
In mijn zoektocht naar antwoorden, ontdekte ik via lotgenoten dat er weleens sprake zou kunnen zijn van MCAS.
Ik besloot me erin te verdiepen en al snel las ik zoveel herkenning en begon ik patronen te zien. Ik dacht, yes, nu ik weet wat er aan de hand is, kan ik mezelf ook eindelijk gaan helpen! Wat een opluchting was dat!
Het was een uitdaging om grip te krijgen op deze symptomen, maar door mijn zoektocht ontdekte ik dat het vermijden van triggers, zoals histaminerijke voedingsmiddelen en het toevoegen van medicijnen en supplementen, kon helpen om de reacties te verminderen.
Een cruciale ontdekking voor mij was ook het kalmeren en balanceren van mijn zenuwstelsel. Door verschillende technieken uit te proberen, zoals ademhalingsoefeningen, koude training en het versterken van de Vagus Nerve, merkte ik dat ik mijn reacties kon beheersen en mijn symptomen kon verminderen.
Stappenplan
Toen ik eenmaal wist dat ik last had van ontregelde mestcellen plus histamine intolerantie en allergische reacties, was de eerste stap om uit te vinden wat mijn mestcellen deed reageren, ofwel wat zogenaamde triggers waren.
Triggers voor mijn MCAS-symptomen omvatten histamine-rijke voedingsmiddelen, zonlicht, geluid, temperatuurschommelingen, hormonale veranderingen, emoties en stress. Het is belangrijk op te merken dat histamine-intolerantie niet bij iedereen met MCAS voorkomt, aangezien er verschillende vormen van MCAS zijn beschreven in artikelen zoals Diagnosis, Classification and Management of MCAS.
In mijn zoektocht naar vermindering van mijn klachten heb ik als eerste gezorgd voor het vermijden van triggers.
De dag beginnen met, een door Bas met liefde bereidde smoothy bestaande uit banaan/avocado en noten (histaminebom) was géén goed idee! 🙂
Wat een verschil maakte een histaminevrij dieet al! Heel blij was ik maar hiermee was de situatie nog lang niet onder controle.
Het gebruik van verschillende medicijnen en supplementen was noodzakelijk om mijn reacties te onderdrukken en de brandhaarden te blussen. Ondanks deze interventies bleef ik echter symptomen ervaren, dus bleef ik zoeken naar oplossingen.
Ik speurde dus verder…
Wat uiteindelijk óók een belangrijk puzzelstuk voor me bleek, was het kalmeren en balanceren van mijn zenuwstelsel.
Kalmeren zenuwstelsel
Uiteindelijk bleek het kalmeren en in balans brengen van mijn zenuwstelsel een essentieel puzzelstuk te zijn.
Ik begon me te verdiepen in diverse methoden om mijn zenuwstelsel te kalmeren en minder reactief te maken. Dit wilde ik testen op mijn reacties op voeding en andere triggers.
Ik experimenteerde met ademhalingsoefeningen met behulp van een Moonbird en probeerde koude training à la Wim Hof. In het begin veroorzaakte de koude douche direct een mestcelreactie, waarbij ik benauwd werd door de temperatuurverandering. Maar na verloop van tijd merkte ik dat de reacties minder heftig werden naarmate ik eraan gewend raakte.
Naast de koude training versterkte ik mijn Vagus Nerve met specifieke oefeningen en probeerde ik een spijkermat om te helpen ontprikkelen.
Door deze experimenten ontdekte ik de waarde van het in balans brengen van mijn zenuwstelsel. Ik leerde dat ik een beetje invloed kon uitoefenen op MCAS-aanvallen en reacties door kalm te blijven en minder reactief te zijn.
Wiehoooooo wat een winst!
In plaats van dat de reacties me overkwamen, kreeg ik steeds meer regie over de reacties van en in mijn lichaam. Heel fijn! Deze ervaringen opende nieuwe mogelijkheden voor verdere verbetering.
De smaak van mogelijkheden
Zoals je misschien kunt begrijpen, kreeg ik de smaak te pakken en ging ik me verder verdiepen. Hoeveel winst was er nog te halen? Wat zou ik nog kunnen bereiken en hoe dan?
Ik ging me verder verdiepen in het in balans brengen van mijn zenuwstelsel, testte verschillende manieren van ontprikkelen, verdiepte me in neuroplasticiteit, en ging op verschillende manieren werken met mijn Vagus Nerve.
In mijn volgende blog ga ik je meer vertellen over mijn ervaringen met verschillende manieren om te werken met de Vagus Nerve.
Wil je meer informatie over MCAS? Kijk dan op:
- Site tmsforacure
- Youtube dr Anne Maitland,
- Boek via bol.com dr Afrin Never Bet Against Occam.
- De site van Beth ‘O Hara vind ik ook echt een aanrader!
Wil je meer weten over waarom ik deze blog ben gestart? Neem dan een kijkje bij mijn zoektocht.
Disclaimer: Wat mij heeft geholpen, hoeft jou niet te helpen. Ieder hersteltraject is uniek.
Als je een vermoeden hebt dat MCAS bij jou speelt, is het altijd een goed idee om een professional met kennis van MCAS te betrekken. MCAS kan gevaarlijk zijn, goede begeleiding is noodzakelijk.
Deze blog schrijf ik vanuit mijn eigen ervaring met MCAS en met kennis vanuit mijn achtergrond als Psycholoog. Ik ben geen arts.
De linkjes naar de producten zijn op affiliate basis, dit betekent in sommige gevallen dat je korting krijgt op een product en dat ik daarvan een klein percentage ontvang. Dit stelt mij in staat de kosten voor deze blog te blijven dekken waardoor ik mijn ervaring en kennis kan blijven delen.
Het beste van je kunt zijn, is je relaxte zelf!
Liefs Ineke
